ik nog in de E’tjes speelde. Stond er altijd een ontbijtje voor me klaar en bracht hij me naar het voetbalveld. Toen vond ik dat heel normaal, maar later besefte ik pas dat mijn vader lange werkweken maakte. Hij was heftruckchauffeur, een beroep waarbij hij ook veel moest tillen en sjouwen, waardoor hij vaak vermoeid was. Mijn moeder Janet heeft bij mij veel op mijn schoolprestaties gehamerd. Als ze dat destijds niet had gedaan, dan had ik mijn diploma waarschijnlijk niet gehaald, vrees ik. Mijn ouders hebben zichzelf altijd voor mij en mijn jongere broers Sam en Ifra weggecijferd. Elke ouder doet de opvoeding op zijn eigen manier, maar achteraf ben ik blij dat mijn ouders in mijn jeugdjaren altijd hun betrokkenheid hebben getoond en hun liefde op mij konden overbrengen.” ‘Buskruitje’ Sylla Sow groeide op in Nijmegen. “Ik ben geboren in een flat in de wijk Neerbosch-Oost. Voor en achter de flat lagen grasveldjes, eigenlijk kwam ik nooit in andere delen van de buurt. Op die grasveldjes was ik eigenlijk de hele dag te vinden. We voetbalden er en speelden ‘buskruitje’, een soort verstoppertje met de bal. Mijn wereld was eigenlijk alleen dáár en ook voor mijn ouders was het heel overzichtelijk, want vanuit de flat konden ze mij gemakkelijk in de gaten houden. Mijn twee jongere broers Sam en Ifra weten nauwelijks meer iets van die flat, want toen we op een gegeven moment met z’n vijven waren, verhuisden we naar de andere kant van Neerbosch-Oost.” Na de scheiding van zijn ouders ging vader Amadou op drie minuten lopen van het huis van moeder Janet wonen. Sylla Sow: “Vanaf dat moment werd ik eigenlijk door Sam en Ifra min of meer gezien als de nieuwe ‘vader’ binnen het huishouden van mijn moeder. ‘Jij moet mijn taken overnemen’, vertelde mijn vader me destijds. Dat zal ongetwijfeld bijgedragen hebben aan de keuze van mijn broers om in navolging van mij ook voor het islamitische geloof te kiezen. Mijn vader komt uit Senegal en is islamitisch, mijn moeder komt uit Nederland en is christelijk. Ik heb in mijn jeugdjaren van beide geloven iets meegekregen. Met mijn moeder ging ik wel eens naar de kerk – ook op Kerstavond – terwijl ik met mijn vader naar de moskee ging. Van mijn beide ouders heb ik nooit de druk ervaren om een bepaalde keuze te moeten maken qua geloof. Het islamitische geloof en mijn familie zijn de steunpilaren in mijn leven. Zowel in voor- en tegenspoed heb ik daardoor altijd iets of iemand om op terug te vallen. Ik bid vijf keer per dag. Dat zijn voor mij echt even rustmomenten. Voordat ik het veld betreed, doe ik altijd een smeekbede. Dan bid ik onder meer voor de veiligheid van mezelf en de spelers op het veld en voor een goed verloop van de wedstrijd.” De vader van Sylla Sow kwam als Senegalese vluchteling naar Nederland. “Hij vertelt hier niet vaak over, maar ik weet wel dat het voor mijn vader heel zwaar was om zijn geboorteland te verlaten”, weet de spits. “Hij vluchtte toen hij tiener was. Ik heb hem wel eens gevraagd wat hem heeft bewogen om zo jong zijn land te verlaten. Volgens mij was de situatie in de noordoostelijke regio van Senegal – waar mijn vader vandaan komt en die dicht bij buurland Mauritanië ligt – niet echt stabiel, vanwege een burgeroorlog in Mauritanië. Daarnaast was mijn vader de oudste zoon binnen zijn gezin en in Senegal word je dan verantwoordelijk gehouden om voor het gezin te zorgen. Die verantwoordelijkheid heeft hij genomen door naar Nederland te vluchten. Hier heeft hij een bestaan opgebouwd en geprobeerd om op afstand zijn familieleden in Senegal te kunnen onderhouden.” Bidden voor vrede De roots van zijn vader hebben ook hun invloed op Sylla Sow. “Hoe ouder ik word, hoe meer ik de connectie met Senegal voel. Eind december ga ik samen met mijn vrouw Ikram en ons zoontje Liyam naar Senegal. De laatste keer dat ik daar was, was ik pas vier jaar oud. Toch weet ik gevoelsmatig wat ik min of meer kan verwachten. We gaan familie ontmoeten in Dakar, de hoofdstad van Senegal. Het grootste deel van mijn familie woont in de omgeving van Nabadji in het noordoosten van het land. Dat is alleen een erg woestijnachtig gebied en daar willen we liever niet met ons zoontje van acht maanden naartoe reizen. We gaan hoe dan ook genieten van het land en de cultuur daar opsnuiven. Zoals we dat eerder dit jaar als gezin ook al hebben gedaan in Marokko, het land waar mijn vrouw vandaan komt. Ik heb het gevoel dat ook mijn zoontje – hoe jong hij ook is – deze reis GO AHEAD EAGLES | DECEMBERSPECIAL | 7 INTERVIEW SYLLA SOW 'Hoe ouder ik word, hoe meer ik de connectie met Senegal voel. Eind december ga ik er samen met mijn vrouw en zoontje heen om de cultuur van het land op te snuiven.'
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=